O Rogoznice
Rogoznica to spokojnie i ciepłe medyterańskie miejsce w samym sercu Dalmacji. Przeciąga sie wzdłuż 54 km wybrzeża i jest idealnym miejscem do urlopu z rodziną i przyjaciółmi. Bardzo chętnie odwiedzają ją też źeglarze, bo jest znana jako jeden z najpiękniejszych oraz najpewnejszych portów nad Adriatykiem. Plaży w Rogoznicy są żwirkowe, też jest kilka skalistych, a każda miejscowość ma liczne ukryte małe kąpieliska. Rogoznica jest znana też dlatego że ma dużo rozrywkowych oraz kulturowych imprez, zorganizowanch przez Współnotę Turystyczną, bo to czas kiedy ulicy mają osobliwą atmosferę.
Centrum Rogoznicy znajduje się na pólwyspie, gdzie jeszcze pozostałe zachowane stare kamienne domnki, co rywy rogozniczej daje autentyczną mediterańską atmosferę. Większy dział wyspy jest pokryty lasem sosnowym, i jest idealnym do spaceru i pozostałe rodzaje rekreacji. Obszar rogozniczy jest w centrum chorwackiego pomorza. Zmieszczone jest na skrajnym południowo-wschódnym działu Szibensko-kninskego wojewódzctwa (Šibensko-kninska županija), na granicy z Wojewódzctwem Splitsko-dalmatynskim. Na przyłądku Ploče albo Planka zderzają się jugo i bura, ciepły i zimny prąd. Klimat to jeden z najważniejszych, atrakcyjnych turystycznych elementów, a na obszarze rogozniczym przeciętnie jest 2600 słonecznych dni rocznie. W ciągu czterech latnych miesięcy przeciętnie jest tylko 4 do 7 dni deszczowych.
Turystyka – Liczne plaży w Rogoznicy podaje możliwość wyboru, dlatego też najbardziej źądający mogą znaleść swój zakątek. Rogoznica dysponuje z 7000 łóżek w kwaterach prywatnych i dostateczną liczbą restauracyj, które mogą zadowolić smak każdego gościa, a osobliwie miłośników specjalitetów rybi. Turystyka w Rogoznicy ma bardzo długą tradycje, bo istnieje jeszcze od roku 1870. Tego samego roku goście zagraniczni odkryli Rogoznicę jako pożądaną turystyczną destynację . Wtedy został otwarty też pierwszy hotel od stronie rodziny Luszyć-Rankowi, a nazywał się Rogoznica. Większość gości to byli goście z Austrii, Czech i Włoch.
Galeria
Historia
Domowy kraj łagodniego klimatu medyterańskiego umożliwiał pewne i wygodne życie. Był stosowny do założenia osiedla. Śladów ludzkiej obecności na tej przestrzeni w ciągu przeszłych stuleciów jest dużo (fragmenty naczyń glinianych, amfor, dachówek, pieniądz, grobów, grobowych dodatków, nagrobki, części sarkofag z kamienia i inny). Według tych wyników wydaje się że życie na tym obszarze kwitło w okresie antyku i póżnego antyku. Najstarsze odkrycia mamy dzięki marynarzu greckiemu z pierwszej połowie 4. wieku przed naszą erą. Według Skylaxu z Krayandy, na wybrzeżu między Krki i Cetyny mieszkały dwa ilirskie plemiona: na północneh stronie tej linii wybrzeża, na jednej wyspie, która rzekomo była nieznacznie mniejsza niż Peloponez, żyły zbarbaryzowani Hili w mieście i porcie Heraklea. Zgodnie z jego opisem stwierdzono że Hili zamieszkali półwyspę Bosiljina, dlaczego ta półwyspa jeszcze się nazywa i Półwyspa Hilejska. Hili są, uważają historycy, plemię Dorana którzy, pochodząc z Syrakuzy, założyli Issa, ale też zasiedlili miasto Heraklea, położone gdzieś w obszarze Rogoznicy. Podczas wojny królowej Teuty spadły pod panowanie Ilirów, co potwierdza nagrobek z tego okresu znaleziony w Stupinie 1968. Jest przechowywany w muzeum miasta Szybenika, a przedstawia Iliry –Hily. Zakłada się,że w zatoce Stupina jest zatopione ilirskie miasto, a jeden z śladów z tego czasu jest prehistoryczna ruina „Stupinska glavica“ z pozostałościami naczyń glinianych.
Inaczej położenie miasta Herakleja, który wyrabiał własne pieniądze, jeszcze jest sporny i można go rozwiązać tylko nowym odkryciem. Jednakże, niektórzy arheolodzy przekonani że z powodu idealnego miejsca do kotwiczenia dla handlowych statków Heraklea była właśnie na obszarze rogozniczym.